به رنگین کمان دست برآورده ای

تا شکوه شگفت لحظه ها رانشناسی
چشم هایت به مهمانی رنگین کمان
نخواهد رفت
وتانجسته باشی هرگز هیچ نیابی
تا روبه روی ترس ها وتردید ها آهنگ رزم و پیروزی نکنی
هیچ گاه در نخواهی یافت که زندگی، خالی از آن ها
چقدر سرشار است.
تاکه از قلب دشواری ها گذر نکنی
هرگز توان و قدرت نیابی
و باری اگر ساقه ی نازک رویا را پاس نداری
جاودان در تهی ِسرد دنیایی بی رویا
فرو شوی
اما...
اگر لحظه ها را قدر بدانی، به جستجو و تکاپو برخیزی،
به رویا واکتشاف بنشینی، بِروی ،سبز شوی
و هر روز را به تمامی زیست کنی
و خوب بدانی
که هرگز بیش از آن چه توان ایثار داری
قدرت دریافت نخواهی داشت...
و بدانی
که از شاخه های بارور زندگی
تنها آ« قدر خواهی چید
که دست فراز اری...
آنگاه،
طعم راستین خوشبختی را خواهی چشید
و به هر راهی که گذر می کنی رویایی را باز خواهی یافت
یا که رویاهایی را
و دست آموز عادتی خواهی شد دل انگیز؛
که پیوسته دست بیازی در امتداد رنگ ها و
رنگین کمان ها
و زندگی را به شکوه روزها بیارایی
و رنگین کمان کنی.

کولین مک کارتی
-------------------------------------------------------------

If We Don’t Take Chanes,
Then We’ll Never Find the Rainbows

If we don’t ever take chances,
we won’t reach the rainbowls.
If we don’t ever search,
we’ll never be able to find.
If we don’t attempt to get over
our doubts and fears,
we’ll never discover how wonderful
it is to live without them.
If we don’t go beyond difficulty.
we won’t grow any stronger.
If we don’t keep our dreams alive,
we won’t have our dreams any longer.
But…
if we can take a chance now and then,
seek and search, discover and dream,
grow and go through each day
with the knowledge that
we can only take as much as we can give,
and we can only get as much out of life
as we allow ourselves to live…
Then…
we can be truly happy.
We can realize a dream or two along the way,
and we can make a habit of
reaching out for rainbows
and coloring our lives
with wonderful days.

Collin McCarty