برای خوبیهایت                   

برای دستانت

و نگاهی که مالا مال از احساس است

برای ساد گی هایت

و لبخند مهربانت

که پر از محبت است

برای چشمانت

صدایت

نه خودت

برای شنید نت، افکارت

برای آسمان

که بی تو کم رنگ است

باور کن

دلم تنگ است...

بیشتر از آنچه که تصور میکنی دوستت دارم و

بیشتر از آنچه باور داری عاشق توهستم
بیشتر از هر عشقی بر تو عاشقم و بیشتر از هر دیوانه ای مجنون تو هستم.
عزیزم من محتاج تو هستم و بدون تو زندگی برایم مفهومی

جز تاریکی و سیاهی ندارد!
دوستت دارم چونکه میدانم تو نیز مرا دوست میداری ،

دوستت دارم چونکه مرا باور داری و مرا لایق آن قلب پر از محبتت میدانی!
تنها آرزویم این است که تا آخرین لحظه زندگی ام در کنارتو باشم

و جز این از خدای خویش هیچ آرزویی را ندارم
عزیزم این قلب کوچک و شکسته و پر از عشق من تنها هدیه ای است

از طرف من به تو!
از تمام دنیا تنها همین قلب کوچک را دارم ، همین و بس!
عزیزم تا پایان با تو می مانم چونکه تنها تو هستی که

معنای واقعی عشق را به من ابراز کردی و آموختی!
آموختی که عشق یعنی تا پایان زندگی ماندن و تا پایان زندگی دوست داشتن!
عزیزم به جز تو کسی برای من دوست داشتنی نیست و

به جز تو کسی لایق این قلب بی طاقت من نیست
هر جای دنیا که هستی بدان که در این دنیای بزرگ

کسی هست که عاشق و دیوانه تو می باشد !
هر جای دنیا که هستی بدان که من به انتظار تو می مانم تا تو را ببینم و

در آغوش خود بفشارم!
عزیزم دنیا خیلی بزرگ است ، این دنیا پر از عاشق و معشوق است ،

پر از لیلی و مجنون است، اما همه عاشقان یک سو ،

و من و تو نیز یک سوی دیگریم!
عزیزم تو دومین قبله عبادت منی و در همه لحظه ها بعد از خدا

تو را عبادت میکنم!

عزیزم بدون تو ،جایی در این دنیای بزرگ ندارم ،

و تنهاتر از من دیگر تنهایی نیست!
تو همان دنیای منی عزیزم ، به هر زیبایی های این دنیا که

می نگرم تو را میبینم .
دوستت دارم عزیزم خیلی دوستت دارم ،

آنقدر دوستت دارم که دیگر هیچگونه جای ابرازی برای آن نیست!
مستم از این عشق تو ، و پریشانم از غصه های تو و گریانم از اشکهای تو!
با تو پر از امیدم ، و رنگ خوشبختی را خوش رنگ از گذشته می بینم
با تو قلب من خوشبخت ترین قلب دنیاست ، با تو این دنیا برایم همان بهشت است!
عزیزم دوستت دارم … چون که در میان اینهمه عاشقان تو

توانستی بمانی با قلبم ، بسازی با احساسم و درک کنی زندگی ام را !
عزیزم دوستت دارم… چون که این قلب کوچک و پر از عشق مرا

در قلبت طلسم کرده ای و نگذاشتی هیچ کس دیگر قلب مرا از تو بگیرد !
اینبار با فریاد ، با چشمهای گریان ، با قلبی عاشق ،

با اراده و با احساسی پرا از دوست داشتن میگویم که

دوستت دارم تا همه عاشقان فریاد مرا بشنوند و

به من بنگرند و شرمنده شوند!

اگر برای آن سوی تو می آیم

  که مرا از شعله های دوزخت نجات بخشی

   بگذار که در آنجا بسوزم

    و اگر برای آن سوی تو می آیم

     که لذت بهشت را به من ببخشی

      بگذار که درهای بهشت به رویم بسته شود

       اما اگر برای خاطر تو به سویت می آیم

        محبوبم!مرا از خویش مران!

             متبرکم کن!

            تا در کنار زیبایی جاودانه ات

              تا ابد لانه کنم!

هنوز هم  عاشقانه هايم را  عاشقانه برای تو می‌نویسم..
هنوز هم در ازدحام این همه بي تو بودن از با تو بودن حرف می‌زنم..
هنوز هم  باور دارم عشق ما جاودانه است..

حرفي ندارم... 

من حتي حاضرم جانم به لبم برسد

اگر جانم تو باشي...

باران من ، روزی باریدی بر تن خسته من ، قلب من شد عاشق تو!

همیشه چشم به راهت مینشینم ، این شده کار هر روز من که حتی قبل از آمدنت  

در زیر باران بی قراری خیس میشوم

هوای چشمهایم ، هوای آمدنت است ، از عشق تو دیوانه شدن ،  

یک حادثه بی تکرار است

تو همان بارانی، زیرا مثل باران پاک و زلالی ، مثل لحظه آمدنش پر از شور و التهابی

قلبم.... قلبم .... قلبم... تند تند، تند تند ، میتپد به عشق آمدنت

چشمهایم چشمهایم از شوق آمدنت! ... تنها خیره شده است به آن سو

آن سوی سرزمین ها ، نمیدانم کجاست ، دور نیست ، لحظه آمدنت نزدیک است

ذهن من به لحظه در آغوش کشیدنت درگیر است ،

تنهایی دیگر به سراغ من نیا که خیلی دیر است،

ببین حال مرا ای تنهایی ، نگو به من که بی وفایی ، به خدا تا او را دیدم دلم لرزید!

لرزید دلم ، خیس شد تنم، باز کردم چشمهایم را ، دیدم خواب تو را!

دیدم همان رویا را در خواب ، گرفتم دستهایت را ، با تمام وجود حس کردم عشقت را!

قطره قطره قطره میریخت بر روی زمین... قطره قطره قطره میریخت بر روی گونه هایم

این قطره های باران بود یا اشکهایم

خدایا چرا اینقدر گرم است دستهایم

خدیا چرا میلرزد پاهایم

خدایا چرا نمیشوند حرفهایم...

آه ، عاشقیست ، نمیتوانم باور کنم که وجودم نیز دیگر مال خودم نیست ،

با وجودی دیگر درگیر است ، قلبم دیگر مال خودم نیست جای دیگری اسیر است

این باران است که می بارد بر روی من ، این من هستم که در زیر قطره هایش در آغوشی گرم ایستاده ام ،

دیگر صدایم نمی لرزد برای یک فریاد! برای اینکه دنیا بشنود ،

برای اینکه قلبها بلرزد، برای اینکه بگویم عاشقم ،

هم عاشق تو ، هم عاشق بارانی که مرا عاشق تو کرد... 

هنوز جای قدمات روی دلم مونده ....

جای نگاهت ...توی چشمام ....

عزیزدلم...چقدر دلم تنگه ....

برای بعضی ها هیچ نوشته ای نمیتونه درمون باشه ....

هیچ قلمی  نمیتونه ان همه دلتنگی رو بنویسه فقط اینکه...

چه زود گذشت ...

چقدر این فاصله  ها مارو عاشق تر  میکنه...

چقدر این فاصله هارو دوست دارم.....

همه حرف های کنایه امیز رو با خون دل میخرم ....

فقط به خاطر جای نگاهت  توی چشمام ...

راستی چی باید بگم.؟؟؟

گاهی سکوت طولانی هم نه ...حتی یه سکوت کوتاه..

بهتر از هزار و یک حرف نگفته هست ولی تو این مورد

[ 4 / 6 / 1391برچسب:,

هیچ بارانی نمی‌بارد مگر صفا دهد.

هیچ گلی جوانه نمی‌زند مگر هدیه شود.

هیچ خاطره ای زنده نمی‌ماند مگر شیرین باشد.

.هیچ لبخندی نیست مگر شادی بیاورد

وهیچ بهاری نمی‌اید مگر سال دیگری در پیش باشد.

پس بگذار باران شوق برزندگی ات ببارد تا روحت را صفا دهد.

گل‌های عشق در دلت جوانه زنند تا انهارا به دیگران هدیه کنی .

خاطراتت قشنگ باشند تا همواره بیادشان بیاوری.

لبخند بر لبانت نقش بندد تا شادی را بیفشانی.

و بهار بیاید تا بدانی باز هم فر صت بودن هست……

نیمکت عاشقی یادت هست؟

کنار هم، نگاه در نگاه و سکوتمان چه گوش نواز بود.

بید مجنون زیر سایه اش امانمان داده بود،

برگهای رنگینش را به نشانه عشقمان بر سرمان می‌ریخت.

او نیز عاشق بودنمان را به رخ پاییز می‌کشید

اما اکنون پاییز.. نبودنت را، جداییمان را به رخ می‌کشد.

بگو، صدایم کن، بیا تا دوباره ما شویم،

مرحمی‌بر سوز دلم باش، نگاه کن، پاییز به من می‌خندد، بیا داغ جداییمان را به دلش

بگذاریم.

بیا کلاغ‌ها را پر دهیم تا خبر وصلمان را به پرستوها مژده دهند.

دوباره صدایم کن..

کاش تو بــــودی و من !
نمـ نمـ باراטּْ،

یک جاده بــــــــے انتها ...
دســــت در دســـت همـ ...

بدون چـــــــتر !

زیـــــر باراטּْ،

خیـــس خیـــــس ...

سکوتـــــــــــــ …
و دیگر هیچ نمی گویم …!
که این بزرگترین اعتراض دل من استـــــــــ ـ
به تو …
سکوت را دوستـــــــــ دارم
به خاطر ابهت بی پایانشـــــــ …..

هرگز چشمانت را از آسمان بر ندار

آنجایی که خدا زندگی می کند
آنقدر به آسمان چشم بدوز تا خدا را ببینی
سرت را بالا بگیر
شک نکن . . .
خدا خودش را از تو پنهان نمی کند
او دیدنی ترین است!

برای تو مینویسم ... از عمق احساسم 

  برای تو مینویسم اینک تا بدانی 

برای تو مینویسم که بدانی تو بودی آن یگانه عشقی که در لا به لای خرابه های قلبم لانه

 گزید  وازآنها گلستانی جاودانه ساخت 

 برای تو مینویسم تا بدانی دوری ات برای من ... مثل دوری ماهی از آب است و دوری

  کبوتر از آسمان 

برای تو مینویسم اینک...از عمق وجودم...با فریادی خاموش که در لابه لای هیاهوی

 عشقت گم شده است 

 مینویسم تا شاید بدانی که طپش قلبم در سینه ... به خاطر توست  ...

من شیفته ی آن بوسه ی هول هولکی ام

که دیرت شده اما از خیرش نمی گذری...

یک برگ دیگر از تقویم عمرم را پاره می کنم

امروز هم گذشت
با مرور خاطرات دیروز
با غم نبودنت..و سکوتی سنگین
و من شتابان در پی زمان بی هدف
فقط میروم ..فقط میدوم
یاسها هم مثل من خسته اند از خزان و سرما
گرمی مهر تو را میخواهند
غنچه های باغ هم دیگر بهانه میگیرند
میان کوچه های تاریک غربت و تنهایی
صدای قدمهایت را می شنوم اما تو نیستی
فقط صدایی مبهم
قول داده بودی برایم سیب بیاوری
سیب سرخ خورشید
سیب سرخ امید
یادت هست؟؟؟
و رفتی و خورشید را هم بردی
و من در این کوچه های تنگ و تاریک
سرگردانم و منتظر
برگی از زندگی ام را ورق میزنم
امروز به پایان دفترم نزدیکم..

 وقتی دلتنگ شدی به یاد بیار کسی رو که خیلی دوستت داره...

وقتی ناامید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی...

وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه...

 وقتی دلت خواست از غصه بشکنه به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته...

وقتی چشمات تهی از تصویرم شد به یاد بیار کسی رو که حتی توی عکسش بهت لبخند میزنه....
 
وقتی به انگشتات نگاه کردی به یاد بیار کسی رو که دستاش در ارزوی دستاته...

 وقتی شونه هات خسته شد به یاد بیار کسی رو که هق هق گریه اش اونها رو می لرزوند... 

وقتی که دلت گرفته شد به یاد بیار کسی رو که قلبش مملو ازعشق پاک تو است...

خیال کن روزگارم رو به راه...

خیال کن ،رفتیو دلم نمرده...

خیال کن مهربون بودی،قلبم کنارتو ،ازت زخمی نخورده...

خیال کن هیچی بین ما نبوده...

خیال کن خیلی ساده داری می ری

خیال کن بی خیاله بی خیالم،شاید این جوری آرامش بگیری...

گذشتی از من و ساکت نشستم....

گذشتی از من و دیدی که خستم...

تو یادت رفته که توی چه حالی کنارت بودم زخماتو بستم...

خیال کن...

من ترا می خواهم

همچو پروانه که در ظلمت شب شعله را می خواهد

همچو بلبل که به هنگام سحر غنچه را می خواهد

با همه دوری تو از بر من، با همه جور و جفا بر دل من

من ترا می خواهم.

دل آشفته من را بربودی، اما

با همه بی دلی ام، من ترا از ته دل می خواهم

تو به من مهر و وفا می کردی

تو به هنگام سحر یاد مرا می کردی

همه ی خاطره ها می دانند

با وجود همه ی فاصله ها

تو به من می گفتی: من ترا می خواهم...

من در آن ساعت رویایی مان

من در آن خلوت یک لحظه مان

پیکری از نور و صفا،

عالمی از مهر و وفا را دیدم

من فقط روشنی چشم فرح زای ترا می دیدم...

بعد از آن لحظه ی ناب

چه سحر ها که مرا یاد رخت یاد آمد

تنگی دل، خیسی چشم از پی آن یاد آمد

پیش خود زمزمه کردم که چقدر: من ترا می خواهم.

شب و روزم همه تو

لحظه لحظه همه تو

ولی افسوس که تو، گوشه چشمی ننمودی نظری

تا ببینی که چقدر، من ترا می خواهم.

دل من در کف توست

هر چه خواهی بکن، آن خمره ی خون، آن دل ریش آنِ تو باد

ولی آنگاه که در خلوت تنهایی خود

یاد این بی دل تنها کردی

محض آن خاطره ها

محض این عشق و وفا

لحظه ای یاد آور

من ترا می خواهم...

سر بر سینه ام بگذار،

صدای قلبم را میشنوی؟

در تک تک ضربه هایشان تو را می خوانند،

که اگر نباشی بی قراری های قلبم نیز نخواهد بود،

که اگر نباشی برای همیشه قلبم تپیدن را از یاد خواهد برد،

که اگر نباشی بود من نبود خواهد شد …

صدای قلبم را دوست دارم،چرا که گواه زندگی ست،

زندگی را دوست دارم،چرا که تو بخشی از آنی،

تو را دوست دارم،چرا که …

نمیدانم چرا !

شاید به همان دلیل که خود را دوست دارم !

سر بر سینه ام بگذار،

بگذار تابش نفس های گرمت بر قلبم آتش عشق آن را شعله ور تر کند،

این قلب پر از تو فدای تو باد …

حرف باید زد!

درد را باید گفت!

سخن از مهر منو جور تو نیست.

سخن از

متلاشی شدن دوستی است٬

و عبث بودن پندار و سرور آور مهر

...

سینه ام آینه ایست٬

با غباری از غم٬

تو به لبخندی از این اینه بزدای غباری.

...

من چه میگویم ٬ آه ...

با تو اکنون چه فراموشی ها٬

با من اکنون چه نشستن ها٬ خاموشی هاست.

                          تو مپندار که خاموشی من٬

                         هست برهان فراموشی من.

من اگر برخیزم

تو اگر برخیزی

همه بر میخیزند

                     چه کسی میخواهد

                     منو تو ما نشویم

                    خانه اش ویران باد...

هر آن راهي كه رفتم،

جز به تو نرسيدم.

بگشا آغوش گرمت را، بگشا،

رهايم كن از اين بن بست يخ زده...

تو نگات یه حسیه دلم غم میگیره

تو چشام نگاه میکنی و دل میمیره

عشق تو نفسه مثل یه عادته

دل من برای عشق تو بی طاقته

 جز عشق تو

 تو قلب من هیچی دیگه جا نداره

 وقتی تو دنیامی دلم کاری با دنیا نداره

کاری با دنیا نداره

 جز عشق تو

تو قلب من هیچی دیگه جا نداره

 وقتی تو دنیامی دلم کاری با دنیا نداره

کاری با دنیا نداره

حتی فکر داشتنت واسه من آرامشه

 شوق دیدنت عزیزم منو هرجا میکشه

 من تو را تا ته دنیا عاشقونه دوست دارم

 تو رو انگار خودمی بی بهونه دوست دارم

جز عشق تو

تو قلب من هیچی دیگه جا نداره

 وقتی تو دنیامی دلم کاری با دنیا نداره

کاری با دنیا نداره

جز عشق تو

تو قلب من هیچی دیگه جا نداره

 وقتی تو دنیامی دلم کاری با دنیا نداره

کاری با دنیا نداره...

من فقط یه آرزو دارم ، اونم اینه که با تو باشم

اینکه یه روز بارونی زیر چتر تو جا شم

هرچقدر دور باشی بازم به من نزدیکی

دلمو روشن کن تو اوج تاریکی

فقط خود تو، آخه جز تو کی ؟

باروون ، آروم آرووم ، میباره

منو یاده ، لحظه های ، با تو میاره

دلم تنگه برای دستات ، دستایی که آرامش می داد

بارون میاد ودلم بازم ..........  تورو میخواد

تنها نشسته ام . . . 

در اتاقم و به خودم فکر میکنم ، و بغض می کنم ! 

هیچکس مرا را به یاد نمی آورد ! 

این همه آدم ، روی کهکشان به این بزرگی ! 

و من . . . 

حتی آرزوی ِ یکی نبودم . . .!

جلوتر نیا...

خاکستری میشوي...

اینجا دلی راسوزانده اند... 

بــــه سراغ من اگــر می آیی

 تـــند و آهسـتـــه چه فــــرقی دارد؟؟؟

 تـــو ... بــه هر جور دلت خواست بیـــا

 جنس تنهایی من چینی نیست

 که تَرَک بردارد ...

 مثل آهن شده است ...

تـــا آســــمان خــیــــال ِ تـــو چقــــدر راه اســــت؟

دو بـــال بـــرایــــم کافــیـــســــت؟

مـــی خواهـــــم به هــــوای تــــو ـــ در هــــوای تـــــو ـــ اوج بگیــــرم!

منــتــــظــــرم مـــی مــــانـــــــی؟؟؟

چه رسم جالبي است،
محبتت را ميگذارند پاي احتياجت،
صداقتت را ميگذارند پاي سادگيت، سکوتت را ميگذارند پاي نفهميت،
نگرانيت را ميگذارند پاي تنهاييت،
و وفاداريت را پاي بي کسيت.
و آنقدر تکرار ميکنند که خودت باورت ميشود که تنهايي و بيکس و محتاج !!

همیشـــه نمــی شود زد به بــی خیـــالــی و گفــــت :
تنهــــا آمده ام ؛ تنهـــا مـــیروم ...
یک وقـــت هــایــی !
شایـــد حتـــی برای ساعتـــی یا دقیــقه ای ؛
کم مــی آوری ...
دل وامانـــده ات یــک نفـــر را مـــی خواهــد !
که عاشقانه دوسش داری ... !!!